بر اساس جدول ۱۷ مبحث ۲ مقررات ملی ساختمان حدود صلاحیت مهندسان نقشه برداری در امور ساختمان سازی به شرح زیر است:
١. تعیین موقعیت ملک بر روی نقشه هوایی و یا سایر نقشه های مورد درخواست
۲. مشخص کردن (پیاده کردن محل دقیق ملک بر روی زمین).
٣. تعیین مساحت املاک و تعیین ابعاد و مختصات دقیق آن و تطبیق با حدود مشخصات اسناد مالکیت.
۴. تهیه نقشه توپوگرافی بزرگ مقیاس در سیستم مختصات و سیستم تصویر از زمین مورد نظر.
۵. تهیه مقاطع طولی و عرضی از معابر.
۶. تعیین بر و کف و علامت گذاری تراز صفر ساختمان و ثبت آن در محل مناسب.
۷. کنترل استقرار درست ساختمان در سطوح قائم و افقی.
۸. کنترل شیب بندی محوطه ها و پارکینگ ها
۹. کنترل جابجایی نشست و تغییر شکل ساختمان و زمین های مجاور آن در حین ساخت و بعد از آن ناشی از عوامل و حوادث طبیعی و انسانی
۱۰. تهیه نقشه های لازم برای تفکیک واحدهای موجود در مجتمع های ساختمانی
اما طبق بند ۱۸-۹ مبحث ۲ و تبصره ۲ ماده ۱۲ آیین نامه اجرایی قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان موضوع صلاحیت های ذکر شده برای مهندسان نقشه برداری نافی صلاحیت های سایر مهندسان و مسئولیت های ناشی از آن برای انجام پاره ای از امور فوق در انجام امور تهیه طرح معماری و انجام محاسبات سازه و همچنین نظارت معماری و نظارت سازه برای تمام گروه های ساختمانی تعیین شده است نمی‌باشد.
بنابراین چنین نتیجه می شود که ناظران معماری، سازه و نقشه برداری در برخی از موارد شرح خدمات ذکر شده بسته به مستندات، گزارش ها، دستور کارهای ابلاغیه ها و اقداماتی که به طور مستمر انجام داده‌اند مسئولیت داشته و در صورت بروز اشکال در نقشه برداری پاسخگو هستند و میزان قصور هر یک توسط کارشناس رسمی دادگستری یا کارشناس عمومی ماده ۲۷ سازمان نظام مهندسی ساختمان بررسی و تعیین می شود.
